ကိုယ္ေဖာက္သည့္လမ္း

တကယ္တမ္းဆို ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးေနတတ္သူအတြက္
စိတ္ညစ္စရာ စိတ္ဓါတ္က်စရာ လံုး၀မရွိေနတတ္ခ်င္ရဲ႕
ဒါေပမယ့္ကြယ္************
ေသာကပြားမ်ား ေဒါသမ်ားႏွင့္ မနက္ခင္းကိုဖြင့္လွစ္ႀကိဳကာ
စိတ္ေမာ လူေမာ ႏွလံုးတုန္ခါ ေဒါသသင့္ရာ အရာရာကို
ႀကိဳဆိုလက္ကမ္းမိလိုက္တယ္*******
ကိုယ့္ရင္ထဲကအပူမီးကို ၿငိမ္းသူမရွိ
ေဒါသထန္၍ မ်က္မာန္ရွကာ 
ျမင္ျမင္ရာကို ေပါက္ခြဲလႊင့္ပစ္
ေအာ္ဟစ္ညည္းကာ ငိုယိုလွ်က္ႏွင့္
ေျဖေဖ်ာက္ေျပေပ်ာက္ရခ်င္မိသည္*********
တစ္ေယာက္တည္းပူ
တစ္ကိုယ္တည္း ေလွ်ာက္
ကိုယ္သာလမ္းေဖာက္
ေရွ႕ကေလွ်ာက္လည္း
ေနာက္လိုက္သူက အင္အားမဲ့စြာ
စိတ္ေ၀ဒနာကို အလီလီလက္ကမ္း
ေနာင့္ေႏွးခရီးကို တမင္ထြင္လွမ္းေနပါလား**************
ေရေအးတစ္ခြက္
ပန္းတစ္ခက္ႏွင့္
လွမ္းလက္ေတြကို
 ယံုၾကည္ခဲ့ဖူး မိုက္ရူးရဲဆန္
လမ္းအမွန္ကို မျမင္ခဲ့သူ
ကိုယ့္လိုလူအတြက္
ေလာကႀကီးက ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းလွပါလားကြယ္*************
တစ္ေန႔ေန႔မွာ
တစ္ႀကိမ္တစ္ခါ စိတ္ခ်မ္းေျမ႕ၾကည္ႏူး ေနဖူးလိုက္ခ်င္
ေသာကပင္လယ္၊ စိတ္ေမာရင္ျပင္
ဒီေလာကခြင္ ျမင္ျမင္ရာက 
မီးပြင့္မီးလွ်ံ ရင္ကိုပူေလာင္ေစပါတကား*********
မေနဘူးကြယ္ ျပန္ေတာ့မည္ဟု
လာရာလမ္းဆီ မွန္းေမွ်ာ္မိေသာ္
ေနာက္လွည့္ျပန္ၾကည့္ 
လာရာခရီးကား  ဆယ္စုႏွစ္မ်ား၀ါးၿမိဳသြား၍
ေ၀၀ါးလမ္းေပ်ာက္ေနၿပီတကား************
ရပ္တန္႔ေနရာ ဒီေနရာကား
မ်က္ရည္ ေသာက ပူပင္ေမာပန္း
ေသာကလမ္းပင္ျဖစ္ေတာ့သည္
ေရွ႕ေလွ်ာက္ ရည္ေမွ်ာ္ ကမ္းလင့္ေခၚမည့္
လက္မ်ားသည္လည္း ေ၀း၀ါးေပ်ာက္လု
ရင္နင့္ေမွ်ာ္လည္း ကုန္လြန္ခဲ့ေသာ
ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္၀ယ္
ကိုယ္သာ ေဖာက္ခဲ့ ေလွ်ာက္ခဲ့သည္လမ္း
မဆံုးသေရႊ႕ မ်က္ရည္ပင္လယ္
ေသာကဘံုနန္း အေရာက္လွမ္းဖို႔
ကိုယ္လမ္းကိုယ္ေဖာက္ကိုယ္ေလွ်ာက္ခဲ့သူ
ကိုယ္သာ အျပစ္ရွိ ကိုယ့္ေနာင္တကို
ကိုယ္သာ စားသံုး ေပ်ာ္လည္းဆက္ပါ
၀မ္းနည္းငိုေၾကြး ဆက္ပါမေႏွး
ကိုယ္က သာလွ်င္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့မႈအေပၚ
တာ၀န္ယူကာ ဆက္ေလွ်ာက္ပါဟု
မည္သူ အားေပးေနသနည္း။
(ယြန္းဆု၀ႆန္)