ဒီတစ္ေခါက္ ေနျပည္ေတာ္သြားတဲ့ခရီးမွာ လြမ္းစရာေလးေတြျဖစ္ခဲ့ရတယ္----ေရႊေတာင္ရိုးကားနဲ႕သြားတာ၊ ၿမိဳ႕မေစ်းေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္အိတ္ကိုယ္ဆြဲေနတုန္း၊ ဟိုလူကဆြဲေပး ဒီလူကဆြဲေပးနဲ႕၊ ကားေပၚကို ေရာက္ လာသူေတြက ဂိတ္ကလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႕ေလ၊ ေနျပည္ေတာ္သြားတုန္းပါလာတဲ့ တပည့္ေက်ာ္ေလးက ခံုေအာက္က အထုတ္ရယ္ အေပၚ တန္းေပၚကအထုတ္ရယ္ကို ဆြဲမေနတုန္း ပစၥည္းေတြထည့္ထားတဲ့ ဆာလာအိတ္ဇစ္နဲ႕အိတ္က ေပ်ာက္သြားပါေလေရာ၊ အဲဒီမွာ လိုက္ရွာလည္းမေတြ႕ေတာ့ဘူး ကိုယ့္ခံုေအာက္ကအိတ္ကို ကူညီသလိုနဲ႕ဆြဲခ်သြားတာ၊ ဘယ္သူက ဆြဲမသြားသလဲမသိဘူး၊ အဲဒီအိတ္ကို ဘယ္လိုမွ ရွာမရဘူး၊
ကား၀မ္းထဲက ေသတၱာကို ေစာင့္ယူရ၊ အိတ္ေပ်ာက္ရွာရနဲ႕ စိတ္ကလည္း တို၊ အိတ္ကလည္း မေတြ႕၊ တပည့္ေက်ာ္ေလးကေတာ့ ဟိုဘက္ေျပးရွာ၊ ဒီဘက္ေျပးရွာနဲ႕၊ ကားငွားစီးတဲ့ ခရီး သည္ေတြကို ကားမထြက္ပါနဲ႕ဦးေျပာၿပီး ကိုယ့္အိတ္မ်ားမွားပါသလားဆိုၿပီး ရွာရေသးတယ္၊ မေတြ႕ပါဘူး ၊ ကားေပၚမွာ ခရီးသည္ေတြရွင္းသြားေတာ့ ကိုယ့္အိတ္ထက္ေသးၿပီး အထဲမွာ ၾကက္သြန္ျဖဴ၊ ပဲပုတ္၊ ေခါပုတ္ နဲ႕ သံပုရာခ်ဥ္ထုတ္ ၊ ပဲငပိထုတ္အခ်ိဳ႕ပါတဲ့အိတ္ကို ေတြ႕တယ္၊ ပိုင္ရွင္မရွိဘူး၊ ဒါဆို အိတ္မွားပါသြားတာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ တစ္ျခားစီပဲ ကိုယ့္အိတ္က ပိုရွည္တယ္၊ မ်ားတယ္ ၊ ကိုယ့္အိတ္ထဲမွာက သူမ်ားမွာလိုုက္တဲ့ ၀ိုင္ပုလင္း(၂)လံုး၊ ဆီဗူး(၁)ဗူး၊ ဆန္အိတ္တစ္အိတ္၊ လက္ဖက္ေျခာက္ ခုႏွစ္ဆယ့္ငါး က်ပ္သား၊ ေျမပဲဆန္၊ ေခါက္ဆြဲ၊ ၾကာဇံ၊ နဲ႕ စားစရာအခ်ိဳ႕ပါတယ္ေလ၊ ေနျပည္ေတာ္ခရီးမွာ စိတ္အေႏွာင့္ အယွက္ျဖစ္ရတယ္၊ ၿမိဳ႕မေစ်းဂိတ္ကလည္း သူတို႔က ေျပာတယ္ ကိုယ့္အိတ္ကိုယ္ၾကည့္ထားမွေပါ့တဲ့၊ ၾကည့္ထားဖုိ႔ေနေနသာ သူတို႔ပဲလာၿပီး ကူညီသလိုနဲ႕ဆြဲခ်ေပးၾကတာေလ၊ ၿပီးေတာ့ အိတ္မအပ္ထားရင္ တာ၀န္မယူဘူးတဲ့ ခရီးသည္နဲ႕အတူတူ ယူထားတဲ့အိတ္ဆို တာ၀န္မရွိဘူးတဲ့၊ အင္း ရယ္ေတာ့ရယ္ရသား၊ ေတာင္ႀကီးဂိတ္ကလူေတြက သေဘာေကာင္းၿပီး အိတ္ေတြေတာင္တင္ေပးခဲ့တာပဲ၊ ဒါနဲ႕ ကားေပၚက်န္ခဲ့တဲ့အိတ္ကို သူတို႔က ပိုင္ရွင္မေတြ႕ေတာ့ ဂိတ္မွာယူထားေပးမယ္တဲ့ တစ္ရက္ခြဲၾကာလို႔ ပိုင္ရွင္လာမရွာရင္ လာမလဲရင္ ဒီအိတ္ကို ကၽြန္မကိုေပးမယ္တဲ့ ၊ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့လည္း ဒီအတိုင္းပဲ ကားငွားၿပီး ကို္ယ္တည္းမယ့္ေနရာသြားခဲ့ရတယ္၊ သံုးရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဖုန္း၀င္လာတယ္၊ ခရီးသည္ ကလာမလဲလို႔ အဲဒီအိတ္ကို လာယူပါတဲ့ ၊ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႕သြားယူခဲ့ၿပီး အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေဖာက္ၾကည့္ လိုက္ေတာ့ အထဲမွာ ေခါပုတ္ေတြက မႈိေတြတက္လို႔ ၊ လႊင့္ပစ္လုိက္ရတယ္ ဘာမွ ေကာင္းတာမပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ အျပန္မွာလည္း ဒီကားပဲစီးခဲ့တာပါ၊ ဒါေတာင္ ဂိတ္က ညေန(၆)နာရီ ထြက္မယ္ေရးထားတာကို လူစံုရင္ ငါးခြဲမွာထြက္မယ့္လုပ္လို႔ နည္းနည္းေတာ့ ရစ္ခဲ့လိုက္တယ္၊ ငါ အလာတုန္းကလည္း နင္တို႔လုပ္လို႔ အိတ္ေပ်ာက္ခဲ့ရတယ္၊ ခုလည္း ပံုမွန္ထြက္ခိ်န္မထြက္ဘဲ ေစာထြက္ မယ္ေျပာတယ္ ၊ မရဘူး ငါတို႔ အေပၚမွာ ထမင္းတက္စားဦးမယ္၊ ငါမပါဘဲ ထြက္လို႔ကေတာ့ နင္တုိ႔ဂိတ္ ကို တိုင္ေတာ့မွာ ဆိုၿပီး ခပ္တည္တည္နဲ႕ရစ္ခဲ့ရတယ္၊ တကယ္ေတာ့ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ေပၚက ဂိတ္က လူေတြ သေဘာေကာင္းသေလာက္၊ ခရီးသည္ေတြကို ေသခ်ာမေျဖရွင္းေပးႏုိင္ပဲ စကားနဲ႕ ခရီးသည္ကို မွားတယ္ ကိုယ့္အိတ္ကိုယ္ဂရုစိုက္မွေပါ့ ၊ ခရီးသည္အပ္တဲ့အိတ္ပဲတာ၀န္ယူတယ္၊ ခရီးသည္နဲ႕ကားေပၚပါတဲ့အိတ္ ဆို တာ၀န္မယူဘူးဆိုတဲ့စကားေတြအစား အိတ္ေပ်ာက္တဲ့ ခရီးသည္ကို ေခ်ာ့ေမာ့ၿပီး ခ်ိဳသာစြာေျပာလည္း ခရီးသည္က ေက်နပ္ရတာပါပဲ----တစ္ခါတစ္ရံ ခရီးသည္ေတြရင္မွာ ခုိးလိုးခုလုျဖစ္ရတဲ့ ဆက္ဆံေျပာဆို မႈေတြသာ ျပဳျပင္ရင္ေကာင္းမွာ၊ ရန္ကုန္ ေအာင္မဂၤလာဂိတ္မွာလည္း ေရႊေတာင္ရိုးဂိတ္ကလူေတြက စကားရင့္တာကို ခံခဲ့ဖူးၿပီးၿပီ ၊ ကိုယ္ယူလာတဲ့ ပလပ္စတစ္ဗူး ေလးေထာင့္ကို အပ္တာကို ဒါက အလကား တင္မရဘူး အပ္မွရမယ္ သံုးေထာင္က်မယ္နဲ႕ ေအာ္ဟစ္ေျပာတယ္၊ ဒီကလည္း ျပန္ေအာ္မိတယ္ေလ၊ ကၽြန္မက ရွင္တုိ႕ကို က်သင့္ေငြေပးမယ့္သူပါ သံုးေထာင္မကလို႔ ဘယ္ေလာက္က်က် ၊ ကၽြန္မပစၥည္း ဒီကားနဲ႕တပါတည္း ပါရင္ၿပီးတာပဲ ၊ ဘယ္သူက မေပးပဲသယ္ေနလို႔လည္း လို႔ ျပန္ေအာ္ခဲ့ရတယ္၊ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ခရီးသည္ေတြကို ေလးေလးစားစားဆက္ဆံပါ၊ ဘယ္သူမွ ကားကို အလကားမစီးသလို၊ ပစၥည္းကိုလည္း အလကားမတင္ပါဘူး၊ အင္း ေရးရင္းနဲ႕ စိတ္ေပါ့သြားပါၿပီ၊ အိတ္ေပ်ာက္တဲ့ေန႕ကသာ ခ်က္ျခင္းေရးတင္ရင္ ဒီဂိတ္ေတာ့ နာမယ္ပ်က္မွာပဲ၊ ခုဟာက အျပဳသေဘာနဲ႕ သိရံုေလး ေရးတာပါ၊ ေဒါသလည္းမပါဘူး၊ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္မွလည္းမပါဘူး၊ ကို္ယ့္ဘက္က ခရီးသည္ေတြ အေပၚ ဘယ္လို ၀န္ေဆာင္မႈေပးမလဲဆိုတာရယ္၊ ႏႈတ္နဲ႕ေျပာတာေတာင္ ခရီးသည္ကို အျပစ္တင္တဲ့ အေျပာအဆို၀န္ေဆာင္မႈဟာ လုပ္ငန္းက်ဆင္းနာမည္ပ်က္ေစတယ္ဆိုတာကို သိေစခ်င္တာေလးတစ္ခုပါပဲ။
ကား၀မ္းထဲက ေသတၱာကို ေစာင့္ယူရ၊ အိတ္ေပ်ာက္ရွာရနဲ႕ စိတ္ကလည္း တို၊ အိတ္ကလည္း မေတြ႕၊ တပည့္ေက်ာ္ေလးကေတာ့ ဟိုဘက္ေျပးရွာ၊ ဒီဘက္ေျပးရွာနဲ႕၊ ကားငွားစီးတဲ့ ခရီး သည္ေတြကို ကားမထြက္ပါနဲ႕ဦးေျပာၿပီး ကိုယ့္အိတ္မ်ားမွားပါသလားဆိုၿပီး ရွာရေသးတယ္၊ မေတြ႕ပါဘူး ၊ ကားေပၚမွာ ခရီးသည္ေတြရွင္းသြားေတာ့ ကိုယ့္အိတ္ထက္ေသးၿပီး အထဲမွာ ၾကက္သြန္ျဖဴ၊ ပဲပုတ္၊ ေခါပုတ္ နဲ႕ သံပုရာခ်ဥ္ထုတ္ ၊ ပဲငပိထုတ္အခ်ိဳ႕ပါတဲ့အိတ္ကို ေတြ႕တယ္၊ ပိုင္ရွင္မရွိဘူး၊ ဒါဆို အိတ္မွားပါသြားတာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ တစ္ျခားစီပဲ ကိုယ့္အိတ္က ပိုရွည္တယ္၊ မ်ားတယ္ ၊ ကိုယ့္အိတ္ထဲမွာက သူမ်ားမွာလိုုက္တဲ့ ၀ိုင္ပုလင္း(၂)လံုး၊ ဆီဗူး(၁)ဗူး၊ ဆန္အိတ္တစ္အိတ္၊ လက္ဖက္ေျခာက္ ခုႏွစ္ဆယ့္ငါး က်ပ္သား၊ ေျမပဲဆန္၊ ေခါက္ဆြဲ၊ ၾကာဇံ၊ နဲ႕ စားစရာအခ်ိဳ႕ပါတယ္ေလ၊ ေနျပည္ေတာ္ခရီးမွာ စိတ္အေႏွာင့္ အယွက္ျဖစ္ရတယ္၊ ၿမိဳ႕မေစ်းဂိတ္ကလည္း သူတို႔က ေျပာတယ္ ကိုယ့္အိတ္ကိုယ္ၾကည့္ထားမွေပါ့တဲ့၊ ၾကည့္ထားဖုိ႔ေနေနသာ သူတို႔ပဲလာၿပီး ကူညီသလိုနဲ႕ဆြဲခ်ေပးၾကတာေလ၊ ၿပီးေတာ့ အိတ္မအပ္ထားရင္ တာ၀န္မယူဘူးတဲ့ ခရီးသည္နဲ႕အတူတူ ယူထားတဲ့အိတ္ဆို တာ၀န္မရွိဘူးတဲ့၊ အင္း ရယ္ေတာ့ရယ္ရသား၊ ေတာင္ႀကီးဂိတ္ကလူေတြက သေဘာေကာင္းၿပီး အိတ္ေတြေတာင္တင္ေပးခဲ့တာပဲ၊ ဒါနဲ႕ ကားေပၚက်န္ခဲ့တဲ့အိတ္ကို သူတို႔က ပိုင္ရွင္မေတြ႕ေတာ့ ဂိတ္မွာယူထားေပးမယ္တဲ့ တစ္ရက္ခြဲၾကာလို႔ ပိုင္ရွင္လာမရွာရင္ လာမလဲရင္ ဒီအိတ္ကို ကၽြန္မကိုေပးမယ္တဲ့ ၊ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ေတာ့လည္း ဒီအတိုင္းပဲ ကားငွားၿပီး ကို္ယ္တည္းမယ့္ေနရာသြားခဲ့ရတယ္၊ သံုးရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဖုန္း၀င္လာတယ္၊ ခရီးသည္ ကလာမလဲလို႔ အဲဒီအိတ္ကို လာယူပါတဲ့ ၊ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႕သြားယူခဲ့ၿပီး အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေဖာက္ၾကည့္ လိုက္ေတာ့ အထဲမွာ ေခါပုတ္ေတြက မႈိေတြတက္လို႔ ၊ လႊင့္ပစ္လုိက္ရတယ္ ဘာမွ ေကာင္းတာမပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ အျပန္မွာလည္း ဒီကားပဲစီးခဲ့တာပါ၊ ဒါေတာင္ ဂိတ္က ညေန(၆)နာရီ ထြက္မယ္ေရးထားတာကို လူစံုရင္ ငါးခြဲမွာထြက္မယ့္လုပ္လို႔ နည္းနည္းေတာ့ ရစ္ခဲ့လိုက္တယ္၊ ငါ အလာတုန္းကလည္း နင္တို႔လုပ္လို႔ အိတ္ေပ်ာက္ခဲ့ရတယ္၊ ခုလည္း ပံုမွန္ထြက္ခိ်န္မထြက္ဘဲ ေစာထြက္ မယ္ေျပာတယ္ ၊ မရဘူး ငါတို႔ အေပၚမွာ ထမင္းတက္စားဦးမယ္၊ ငါမပါဘဲ ထြက္လို႔ကေတာ့ နင္တုိ႔ဂိတ္ ကို တိုင္ေတာ့မွာ ဆိုၿပီး ခပ္တည္တည္နဲ႕ရစ္ခဲ့ရတယ္၊ တကယ္ေတာ့ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ေပၚက ဂိတ္က လူေတြ သေဘာေကာင္းသေလာက္၊ ခရီးသည္ေတြကို ေသခ်ာမေျဖရွင္းေပးႏုိင္ပဲ စကားနဲ႕ ခရီးသည္ကို မွားတယ္ ကိုယ့္အိတ္ကိုယ္ဂရုစိုက္မွေပါ့ ၊ ခရီးသည္အပ္တဲ့အိတ္ပဲတာ၀န္ယူတယ္၊ ခရီးသည္နဲ႕ကားေပၚပါတဲ့အိတ္ ဆို တာ၀န္မယူဘူးဆိုတဲ့စကားေတြအစား အိတ္ေပ်ာက္တဲ့ ခရီးသည္ကို ေခ်ာ့ေမာ့ၿပီး ခ်ိဳသာစြာေျပာလည္း ခရီးသည္က ေက်နပ္ရတာပါပဲ----တစ္ခါတစ္ရံ ခရီးသည္ေတြရင္မွာ ခုိးလိုးခုလုျဖစ္ရတဲ့ ဆက္ဆံေျပာဆို မႈေတြသာ ျပဳျပင္ရင္ေကာင္းမွာ၊ ရန္ကုန္ ေအာင္မဂၤလာဂိတ္မွာလည္း ေရႊေတာင္ရိုးဂိတ္ကလူေတြက စကားရင့္တာကို ခံခဲ့ဖူးၿပီးၿပီ ၊ ကိုယ္ယူလာတဲ့ ပလပ္စတစ္ဗူး ေလးေထာင့္ကို အပ္တာကို ဒါက အလကား တင္မရဘူး အပ္မွရမယ္ သံုးေထာင္က်မယ္နဲ႕ ေအာ္ဟစ္ေျပာတယ္၊ ဒီကလည္း ျပန္ေအာ္မိတယ္ေလ၊ ကၽြန္မက ရွင္တုိ႕ကို က်သင့္ေငြေပးမယ့္သူပါ သံုးေထာင္မကလို႔ ဘယ္ေလာက္က်က် ၊ ကၽြန္မပစၥည္း ဒီကားနဲ႕တပါတည္း ပါရင္ၿပီးတာပဲ ၊ ဘယ္သူက မေပးပဲသယ္ေနလို႔လည္း လို႔ ျပန္ေအာ္ခဲ့ရတယ္၊ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ခရီးသည္ေတြကို ေလးေလးစားစားဆက္ဆံပါ၊ ဘယ္သူမွ ကားကို အလကားမစီးသလို၊ ပစၥည္းကိုလည္း အလကားမတင္ပါဘူး၊ အင္း ေရးရင္းနဲ႕ စိတ္ေပါ့သြားပါၿပီ၊ အိတ္ေပ်ာက္တဲ့ေန႕ကသာ ခ်က္ျခင္းေရးတင္ရင္ ဒီဂိတ္ေတာ့ နာမယ္ပ်က္မွာပဲ၊ ခုဟာက အျပဳသေဘာနဲ႕ သိရံုေလး ေရးတာပါ၊ ေဒါသလည္းမပါဘူး၊ ဘာရည္ရြယ္ခ်က္မွလည္းမပါဘူး၊ ကို္ယ့္ဘက္က ခရီးသည္ေတြ အေပၚ ဘယ္လို ၀န္ေဆာင္မႈေပးမလဲဆိုတာရယ္၊ ႏႈတ္နဲ႕ေျပာတာေတာင္ ခရီးသည္ကို အျပစ္တင္တဲ့ အေျပာအဆို၀န္ေဆာင္မႈဟာ လုပ္ငန္းက်ဆင္းနာမည္ပ်က္ေစတယ္ဆိုတာကို သိေစခ်င္တာေလးတစ္ခုပါပဲ။
No comments:
Post a Comment