သရဲေျခာက္ခံရဘူးလား
ခင္ခင္တို႔ငယ္ငယ္က စာေယာင္ေယာင္ေပေယာင္ေယာင္သမားဆိုေတာ့ေလ သရဲဆိုတာကို မယံုဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ညညဆို လသာသာမွာ သူမ်ားေတြေျပာတဲ့ သူရဲအေၾကာင္းကိုေတာ့ အားရပါးရနားေထာင္မိတယ္၊ မေၾကာက္ဖူးဘူးေလ၊ ရုပ္နဲ႕နာမ္မွာ ရုပ္၀ါဒီသေဘာကိုပဲလက္ခံ မိတယ္ ၊ ရွင္းရွင္းေျပာရင္ေတာ့ လူငယ္ပီပီ မယံုဘူးေပါ့ ၊ ေခတ္မီမီေတြးတယ္၊ ယံုဘူးကြယ္ေပါ့၊
သူမ်ားေတြ ေျခာက္ခံ၇တယ္၊ သူရဲနဲ႕နပန္းလံုးတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ရယ္ေတာင္ရယ္မိတယ္ေလ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေတာင္ ဆရာလုပ္ပါေသးတယ္ ``သရဲဆိုတာမရွိဘူး´´လုိ႔ေလ။
တစ္ေန႕ေတာ့ ခင့္ကို အျမင္ကတ္တဲ့သူရဲက ပညာေပးပါေရာ၊ ခင္က လူစြာလုပ္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြကို သူရဲဆိုတာမရွိပါဘူး၊ လူကိုသာေၾကာက္ၾက၊ သူရဲကိုမေၾကာက္နဲ႕လုိ႔ ေျပာဖန္မ်ားေတာ့၊ သူရဲအင္တာနက္သတင္းျပန္႕သြားတယ္ထင္ပါရဲ႕၊ ခင္ခင္ တို႔ မ်က္ရည္နဲ႕ မ်က္ခြက္ပဲ၊ သူငယ္ခ်င္းက ပဌာန္းေတြရြတ္၊ ပရိတ္ေတြရြတ္ၿပီး ခင့္ေခါင္းကိုပြတ္သပ္ေပးေနခ်ိန္မွာ ---
ခင္ခင္ဆိုတဲ့ သူရဲမရွိဘူး လို႔ ဟစ္ေၾကြးခဲ့သူဟာ ငိုေၾကြးေနရရွာပါပေကာ။ ေစ်းေပါေပါနဲ႕ငွားလို႔ရတာကို ေတာ္ေတာ္သေဘာေကာင္းတဲ့ လူႀကီး လုိ႔ ထင္ထားတာ ၊ အေဆာင္ခေစ်းေပါေတာ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ တစ္လ 75က်ပ္နဲ႕ေနၾကတာ၊ တကၠသိုလ္တက္တုန္းကေလ၊အေဆာင္စေန တဲ့ေန႕ေလးမွာ အေဆာင္ပိုင္ရွင္ အသက္(၇၀)လူပ်ိဳႀကီးက ခင္တို႔ကို ထမင္းေကၽြးတဲ့အျပင္ ညေရာက္ေတာ့ စေတာ္ဘယ္ရီေဖ်ာ္ရည္ခြက္ေလးေတာင္လာေပးေသးတယ္၊ ခင္တို႔ ဘယ္ေလာက္မ်ား လူႀကီးကုိ မေလးစားလဲဆိုရင္ေလ ``နင့္ကို ႀကိဳက္လို႔လာေပးတာ´´ဘာညာနဲ႕ ဘိုးေတာ္ကြယ္ရာမွာ စေနာက္ေနၾကတာေပါ့၊ ညဘက္မွာ ပင္ပန္းလြန္းလို႔ တစ္ေရးပဲ၊ ႏုိးကို မႏိုးဘူး အိပ္လိုက္တာ ၊ မနက္လင္းေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ေအးေအးက ခင့္ိကိုေမးတယ္ေလ``ညက နင္ ေအာက္ဆင္းတာငါ့ကို မႏႈိးဘူး ေတာ္ေတာ္သတၱိေကာင္းတဲ့ ခင္၊ ငါလဲ နင္မႏႈိးေတာ့ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာ´´ေပါ့တဲ့၊ ခင္က လည္း ``ဟင္း ငါေအာက္ဆင္း ဖို႔ေနေနသာ တစ္ေနလံုး အေဆာင္ၾကမ္းေတြေရပတ္တိုက္ထားလို႔ ကိုက္ခဲေနတာနဲ႕ အိပ္လုိက္တာ ခုမွ ႏို္းတာဟ´´လုိ႔၊ အဲဒီလုိေျပာေတာ့ ေအးေအးမ်က္ႏွာေလး ဆီးရြက္ေလာက္ပဲ ရွိေတာ့တယ္၊ မယံုသကၤာနဲက ``တကယ္ဆင္းဘူးလား´´တဲ့၊ ေမးေသးတယ္ ၊ ခင္မွ ေအာက္မဆင္းတဲ့ဟာ၊ ေခါင္းခါမိတာေပါ့ ၊ ေအးေအးက ``ညက နင့္ျခင္ေထာင္ဘက္ကေန လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး တံခါးဘက္သြားတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေအာက္ဆင္းသြားသံၾကားတယ္တဲ့ နင္မဟုတ္ရင္ သူရဲေျခာက္ တာျဖစ္မယ္တဲ့´´၊
ေစာေစာက ခင္ေျပာသလိုေပါ့၊ ခင္က လူ႕ဂြစာေလ၊ သရဲမွမယံုတာ ``နင္ကလည္း အိမ္က အခန္းတံခါးေတြအားလံုးပိတ္ထားတာပဲ ျဖစ္ႏုိင္ ပါဘူး သရဲဆို ဘယ္လို၀င္မွာလဲဟ လူျဖစ္ရင္သာ တစ္ခုခုလုပ္သြားမွာေပါ့ နင္ၾကည့္ေလ တံခါးေတြအားလံုးပိတ္ထားတာ ၊ နင္က ေတာ္ေတာ္ အေၾကာက္္ႀကီးတာပဲ နင့္ဘာသာ အိပ္မက္မက္တာေနမွာေပါ့´´လို႔ ျပန္ခံေျပာေတာ့၊ ေအးေအးကလည္း အခန္းတံခါးေတြ ၾကည့္ၿပီး အားလံုးက ဂလန္႔ထိုးထားတာေၾကာင့္ သူမ်က္ႏွာကပ်က္ကိုပ်က္ေနတာ၊ ေက်ာင္းသြားေတာ့လည္း ေတြ႕သမွ် သူငယ္ခ်င္းကို သူကေျပာေနတာပဲ၊ ခင္ခင္က အျမင္ကတ္ေတာ့ နင္ငေၾကာက္ပဲလုိ႔ စေနမိတယ္ေလ၊ သူရဲမရွိပါဘူး နင္လူသာေၾကာက္ သူရဲက ေၾကာက္စရာမရွိဘူး လို႔ သူ႕ကိုျပန္ေျပာေနတာ ေပါ့။
ခင္ခင္တို႔ ေန႔မကူးပါဘူး၊ အဲဒီေန႕ညမွာ ခင္ခင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြစီ မႏၱေလးက ေဘာ္ဒါေတြစီ စာေရးေနေတာ့ ေအးေအးက အိပ္ခ်င္ၿပီဆိုၿပီး ၀င္အိပ္ေရာ၊ ခင္လည္း မ်က္စိေတြေညာင္းလာေတာ့ အိပ္တာေပါ့၊ အခန္းကေတာ့ မီးထြန္းထားတယ္ေလ ခင္က ညာဘက္အိပ္ယာ၊ ေအးေအးက ဘယ္ဘက္မွာေလ ။
အိပ္မက္ထဲမွာ သၾကၤန္က်ေနတယ္၊ ဘယ္သူကေပါက္လုိက္မွန္းမသိတဲ့ ေရပူေပါင္းက ခင့္ရင္ဘတ္ကို မွန္တယ္၊ ခင္က လန္႔ႏိုးသြားပါတယ္၊ ႏိုးႏိုးခ်င္းသတိထားမိတာကေတာ့ ခင့္ရဲ႕ ဗိုက္ေပၚမွာ ပြင့္ေလာက္နီးနီး၇ွိတဲ့ ကိုယ္တစ္ခု တက္ဖိထားတာကို ခံစားလိုက္ ၇တယ္ေလ၊ ေစာင္ကို ေခါင္းၿမီးၿခံဳထားတာကို မဖယ္၇ဲဘူး ၇ုတ္တ၇က္ေတာ့ ဘာလုပ္၇မွန္းမသိဘူးေလ၊ ေနာက္မွ ေနာက္မွ သံဗုေဒၵကို ရြတ္လိုက္ပါေရာ တစ္၀က္ေလာက္ေနမွ ေဘးလိမ့္ဆင္းသြားတဲ့ အသိကိုရလုိက္တယ္၊ တကယ္ပါ ၾကက္သီးေတြဖ်န္းဖ်န္းထသြားရပါတယ္၊ အဲဒီမွာ ခ်က္ျခင္းဘဲ ေစာင္ကို ဖယ္ ၊ ျခင္ေထာင္ဖယ္၊ ေအးေအးရ႕ဲျခင္ေထာင္ကို ဖယ္လွန္ၿပီး အခန္းပတ္ပတ္လည္ကို ၾကည့္ေတာ့ မီးကလည္းလင္း၊ တံခါးေပါက္ေတြကလည္း ဂ်က္ထိုးထားတယ္၊ ဘာ၀င္ေပါက္ထြက္ေပါက္မွ မပြင့္ဘူး၊ အဲဒါနဲ႕ ခင္က ေအးေအးကို ႏႈိးၿပီး
ငိုလုိက္မိတယ္ ``ငါ့ကို သူရဲေျခာက္သြားၿပီ´´လို႔ေလ၊ ေအးေအးကပါ လန္႔သြားၿပီး ခင့္ေခါင္းကို ကိုင္ၿပီး ဘုရားစာေတြရြတ္ေပးေတာ့တာပဲ သူ႕လက္ေတြလည္း တုန္ေနတာပဲ၊ အဲဒီမွာမွ ခင္ခင္တုိ႔ ရုပ္သမား၊ နာမ္သမား ဘာညာ ျငင္းခုန္ခဲ့သူတစ္ဦး၊ လံုး၀ကို ေခါင္းမေမာ့ႏုိင္ေတာ့ ဘူး ၊ လက္ေတြ႕ေျခာက္ခံရမွ ယံုေတာ့တာ ေသရာပါပဲ။
ေနာက္ေန႔ ေက်ာင္းတက္ေတာ့ အေဆာင္ေဘးက အတန္းႀကီး အစ္ကိုႀကီးက ေျပာတယ္ ၊ ဘုရားစင္လာရိုက္ေပးမယ္တဲ့၊ ေဖာင္ေတာ္ဦး သကၤန္းလည္းေပးမယ္တဲ့။ သူ႕ႏွမေလး ေျခာက္တန္းေက်ာင္းသူက ညေနမွာ အေဆာင္လာလည္ရင္းတိုးတိုးေလးေျပာတယ္ ``မမ တို႔ အေဆာင္နဲ႕ကပ္လွ်က္ ေဂၚရခါးစင္မွာ အဲဒီလူႀကီး ႀကိဳးဆြဲခ်ေသထားတာၾကာေသးဘူး´´တဲ့ေလ၊ အေဆာင္အက်ယ္ႀကီးကို ေစ်းေပါေပါ နဲ႕ ရခဲ့လို႔ ၀မ္းသာအားရနဲ႕ ငွားခဲ့ၾကတဲ့ ခင္တို႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္၊ ငိုပြဲဆင္ခဲ့ရတာ ခုထိ ေမ့ႏိုင္ပါဘူး။
ခုေတာ့ အန္တီခင္ခင္တို႔ သူရဲဆုိ ရုိေသၿပီးသားပဲ၊ သူ႕အေၾကာင္းဘာမွ မေျပာဘူး၊ သူေျခာက္မွာစိုးလုိ႔ေလ။
ခင့္လိုပဲ မယံုတဲ့ တူေလးတစ္ေယာက္ကို အဲ့လုိပဲ ဘုရားစာေတြရြတ္ေပးခဲ့ရတယ္၊ ဒါကေတာ့ ေရြေညာင္-ေတာင္ႀကီးကားလမ္းေပၚမွာ ည(12)နာရီခြဲမွ ျပန္လာတဲ့ ဆုိင္ကယ္စီးၿပီး ေတာင္ႀကီးတက္လာသူကို မိ္န္းမတစ္ေယာက္ေယာက္က ေျခာက္လုိက္တာပဲ ၊ မေၾကာက္တတ္တဲ့ကေလးက အေျခာက္ခံ၇ေတာ့ ငိုသံေတြထြက္ၿ႔ပီး ၊ မ်က္စိမွားတာပါ၊ အလကားစတာပါလို႔ ေျပာေပမယ့္ ပရိတ္တရားေတာ့ ရြတ္ဖတ္ေပးလုိက္ရတယ္ေလ။
ကဲ ခင့္ပရိတ္သတ္မိတ္ေဆြေတြေရာ သရဲဆုိတာယံုၾကလား၊ ေျခာက္ခံဖူးလား၊ သိခ်င္ပါတယ္၊ မရွိဘူးလို႔ေတာ့ မေျပာေၾကးေနာ္၊
ခင္က ေသရာပါ ေၾကာက္စိတ္ျဖစ္သြားေအာင္ တကယ္မယံုသူကို မွ လက္ေတြ႕ျပခံခဲ့ရလုိ႔ ၊ ခုထိ အရမ္းေၾကာက္ပါတယ္ရွင္။(ယြန္းဆု၀ႆန္)
ခင္ခင္တို႔ငယ္ငယ္က စာေယာင္ေယာင္ေပေယာင္ေယာင္သမားဆိုေတာ့ေလ သရဲဆိုတာကို မယံုဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ညညဆို လသာသာမွာ သူမ်ားေတြေျပာတဲ့ သူရဲအေၾကာင္းကိုေတာ့ အားရပါးရနားေထာင္မိတယ္၊ မေၾကာက္ဖူးဘူးေလ၊ ရုပ္နဲ႕နာမ္မွာ ရုပ္၀ါဒီသေဘာကိုပဲလက္ခံ မိတယ္ ၊ ရွင္းရွင္းေျပာရင္ေတာ့ လူငယ္ပီပီ မယံုဘူးေပါ့ ၊ ေခတ္မီမီေတြးတယ္၊ ယံုဘူးကြယ္ေပါ့၊
သူမ်ားေတြ ေျခာက္ခံ၇တယ္၊ သူရဲနဲ႕နပန္းလံုးတယ္ဆိုရင္ေတာ့ ရယ္ေတာင္ရယ္မိတယ္ေလ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေတာင္ ဆရာလုပ္ပါေသးတယ္ ``သရဲဆိုတာမရွိဘူး´´လုိ႔ေလ။
တစ္ေန႕ေတာ့ ခင့္ကို အျမင္ကတ္တဲ့သူရဲက ပညာေပးပါေရာ၊ ခင္က လူစြာလုပ္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြကို သူရဲဆိုတာမရွိပါဘူး၊ လူကိုသာေၾကာက္ၾက၊ သူရဲကိုမေၾကာက္နဲ႕လုိ႔ ေျပာဖန္မ်ားေတာ့၊ သူရဲအင္တာနက္သတင္းျပန္႕သြားတယ္ထင္ပါရဲ႕၊ ခင္ခင္ တို႔ မ်က္ရည္နဲ႕ မ်က္ခြက္ပဲ၊ သူငယ္ခ်င္းက ပဌာန္းေတြရြတ္၊ ပရိတ္ေတြရြတ္ၿပီး ခင့္ေခါင္းကိုပြတ္သပ္ေပးေနခ်ိန္မွာ ---
ခင္ခင္ဆိုတဲ့ သူရဲမရွိဘူး လို႔ ဟစ္ေၾကြးခဲ့သူဟာ ငိုေၾကြးေနရရွာပါပေကာ။ ေစ်းေပါေပါနဲ႕ငွားလို႔ရတာကို ေတာ္ေတာ္သေဘာေကာင္းတဲ့ လူႀကီး လုိ႔ ထင္ထားတာ ၊ အေဆာင္ခေစ်းေပါေတာ့ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ တစ္လ 75က်ပ္နဲ႕ေနၾကတာ၊ တကၠသိုလ္တက္တုန္းကေလ၊အေဆာင္စေန တဲ့ေန႕ေလးမွာ အေဆာင္ပိုင္ရွင္ အသက္(၇၀)လူပ်ိဳႀကီးက ခင္တို႔ကို ထမင္းေကၽြးတဲ့အျပင္ ညေရာက္ေတာ့ စေတာ္ဘယ္ရီေဖ်ာ္ရည္ခြက္ေလးေတာင္လာေပးေသးတယ္၊ ခင္တို႔ ဘယ္ေလာက္မ်ား လူႀကီးကုိ မေလးစားလဲဆိုရင္ေလ ``နင့္ကို ႀကိဳက္လို႔လာေပးတာ´´ဘာညာနဲ႕ ဘိုးေတာ္ကြယ္ရာမွာ စေနာက္ေနၾကတာေပါ့၊ ညဘက္မွာ ပင္ပန္းလြန္းလို႔ တစ္ေရးပဲ၊ ႏုိးကို မႏိုးဘူး အိပ္လိုက္တာ ၊ မနက္လင္းေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ေအးေအးက ခင့္ိကိုေမးတယ္ေလ``ညက နင္ ေအာက္ဆင္းတာငါ့ကို မႏႈိးဘူး ေတာ္ေတာ္သတၱိေကာင္းတဲ့ ခင္၊ ငါလဲ နင္မႏႈိးေတာ့ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာ´´ေပါ့တဲ့၊ ခင္က လည္း ``ဟင္း ငါေအာက္ဆင္း ဖို႔ေနေနသာ တစ္ေနလံုး အေဆာင္ၾကမ္းေတြေရပတ္တိုက္ထားလို႔ ကိုက္ခဲေနတာနဲ႕ အိပ္လုိက္တာ ခုမွ ႏို္းတာဟ´´လုိ႔၊ အဲဒီလုိေျပာေတာ့ ေအးေအးမ်က္ႏွာေလး ဆီးရြက္ေလာက္ပဲ ရွိေတာ့တယ္၊ မယံုသကၤာနဲက ``တကယ္ဆင္းဘူးလား´´တဲ့၊ ေမးေသးတယ္ ၊ ခင္မွ ေအာက္မဆင္းတဲ့ဟာ၊ ေခါင္းခါမိတာေပါ့ ၊ ေအးေအးက ``ညက နင့္ျခင္ေထာင္ဘက္ကေန လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး တံခါးဘက္သြားတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေအာက္ဆင္းသြားသံၾကားတယ္တဲ့ နင္မဟုတ္ရင္ သူရဲေျခာက္ တာျဖစ္မယ္တဲ့´´၊
ေစာေစာက ခင္ေျပာသလိုေပါ့၊ ခင္က လူ႕ဂြစာေလ၊ သရဲမွမယံုတာ ``နင္ကလည္း အိမ္က အခန္းတံခါးေတြအားလံုးပိတ္ထားတာပဲ ျဖစ္ႏုိင္ ပါဘူး သရဲဆို ဘယ္လို၀င္မွာလဲဟ လူျဖစ္ရင္သာ တစ္ခုခုလုပ္သြားမွာေပါ့ နင္ၾကည့္ေလ တံခါးေတြအားလံုးပိတ္ထားတာ ၊ နင္က ေတာ္ေတာ္ အေၾကာက္္ႀကီးတာပဲ နင့္ဘာသာ အိပ္မက္မက္တာေနမွာေပါ့´´လို႔ ျပန္ခံေျပာေတာ့၊ ေအးေအးကလည္း အခန္းတံခါးေတြ ၾကည့္ၿပီး အားလံုးက ဂလန္႔ထိုးထားတာေၾကာင့္ သူမ်က္ႏွာကပ်က္ကိုပ်က္ေနတာ၊ ေက်ာင္းသြားေတာ့လည္း ေတြ႕သမွ် သူငယ္ခ်င္းကို သူကေျပာေနတာပဲ၊ ခင္ခင္က အျမင္ကတ္ေတာ့ နင္ငေၾကာက္ပဲလုိ႔ စေနမိတယ္ေလ၊ သူရဲမရွိပါဘူး နင္လူသာေၾကာက္ သူရဲက ေၾကာက္စရာမရွိဘူး လို႔ သူ႕ကိုျပန္ေျပာေနတာ ေပါ့။
ခင္ခင္တို႔ ေန႔မကူးပါဘူး၊ အဲဒီေန႕ညမွာ ခင္ခင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြစီ မႏၱေလးက ေဘာ္ဒါေတြစီ စာေရးေနေတာ့ ေအးေအးက အိပ္ခ်င္ၿပီဆိုၿပီး ၀င္အိပ္ေရာ၊ ခင္လည္း မ်က္စိေတြေညာင္းလာေတာ့ အိပ္တာေပါ့၊ အခန္းကေတာ့ မီးထြန္းထားတယ္ေလ ခင္က ညာဘက္အိပ္ယာ၊ ေအးေအးက ဘယ္ဘက္မွာေလ ။
အိပ္မက္ထဲမွာ သၾကၤန္က်ေနတယ္၊ ဘယ္သူကေပါက္လုိက္မွန္းမသိတဲ့ ေရပူေပါင္းက ခင့္ရင္ဘတ္ကို မွန္တယ္၊ ခင္က လန္႔ႏိုးသြားပါတယ္၊ ႏိုးႏိုးခ်င္းသတိထားမိတာကေတာ့ ခင့္ရဲ႕ ဗိုက္ေပၚမွာ ပြင့္ေလာက္နီးနီး၇ွိတဲ့ ကိုယ္တစ္ခု တက္ဖိထားတာကို ခံစားလိုက္ ၇တယ္ေလ၊ ေစာင္ကို ေခါင္းၿမီးၿခံဳထားတာကို မဖယ္၇ဲဘူး ၇ုတ္တ၇က္ေတာ့ ဘာလုပ္၇မွန္းမသိဘူးေလ၊ ေနာက္မွ ေနာက္မွ သံဗုေဒၵကို ရြတ္လိုက္ပါေရာ တစ္၀က္ေလာက္ေနမွ ေဘးလိမ့္ဆင္းသြားတဲ့ အသိကိုရလုိက္တယ္၊ တကယ္ပါ ၾကက္သီးေတြဖ်န္းဖ်န္းထသြားရပါတယ္၊ အဲဒီမွာ ခ်က္ျခင္းဘဲ ေစာင္ကို ဖယ္ ၊ ျခင္ေထာင္ဖယ္၊ ေအးေအးရ႕ဲျခင္ေထာင္ကို ဖယ္လွန္ၿပီး အခန္းပတ္ပတ္လည္ကို ၾကည့္ေတာ့ မီးကလည္းလင္း၊ တံခါးေပါက္ေတြကလည္း ဂ်က္ထိုးထားတယ္၊ ဘာ၀င္ေပါက္ထြက္ေပါက္မွ မပြင့္ဘူး၊ အဲဒါနဲ႕ ခင္က ေအးေအးကို ႏႈိးၿပီး
ငိုလုိက္မိတယ္ ``ငါ့ကို သူရဲေျခာက္သြားၿပီ´´လို႔ေလ၊ ေအးေအးကပါ လန္႔သြားၿပီး ခင့္ေခါင္းကို ကိုင္ၿပီး ဘုရားစာေတြရြတ္ေပးေတာ့တာပဲ သူ႕လက္ေတြလည္း တုန္ေနတာပဲ၊ အဲဒီမွာမွ ခင္ခင္တုိ႔ ရုပ္သမား၊ နာမ္သမား ဘာညာ ျငင္းခုန္ခဲ့သူတစ္ဦး၊ လံုး၀ကို ေခါင္းမေမာ့ႏုိင္ေတာ့ ဘူး ၊ လက္ေတြ႕ေျခာက္ခံရမွ ယံုေတာ့တာ ေသရာပါပဲ။
ေနာက္ေန႔ ေက်ာင္းတက္ေတာ့ အေဆာင္ေဘးက အတန္းႀကီး အစ္ကိုႀကီးက ေျပာတယ္ ၊ ဘုရားစင္လာရိုက္ေပးမယ္တဲ့၊ ေဖာင္ေတာ္ဦး သကၤန္းလည္းေပးမယ္တဲ့။ သူ႕ႏွမေလး ေျခာက္တန္းေက်ာင္းသူက ညေနမွာ အေဆာင္လာလည္ရင္းတိုးတိုးေလးေျပာတယ္ ``မမ တို႔ အေဆာင္နဲ႕ကပ္လွ်က္ ေဂၚရခါးစင္မွာ အဲဒီလူႀကီး ႀကိဳးဆြဲခ်ေသထားတာၾကာေသးဘူး´´တဲ့ေလ၊ အေဆာင္အက်ယ္ႀကီးကို ေစ်းေပါေပါ နဲ႕ ရခဲ့လို႔ ၀မ္းသာအားရနဲ႕ ငွားခဲ့ၾကတဲ့ ခင္တို႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္၊ ငိုပြဲဆင္ခဲ့ရတာ ခုထိ ေမ့ႏိုင္ပါဘူး။
ခုေတာ့ အန္တီခင္ခင္တို႔ သူရဲဆုိ ရုိေသၿပီးသားပဲ၊ သူ႕အေၾကာင္းဘာမွ မေျပာဘူး၊ သူေျခာက္မွာစိုးလုိ႔ေလ။
ခင့္လိုပဲ မယံုတဲ့ တူေလးတစ္ေယာက္ကို အဲ့လုိပဲ ဘုရားစာေတြရြတ္ေပးခဲ့ရတယ္၊ ဒါကေတာ့ ေရြေညာင္-ေတာင္ႀကီးကားလမ္းေပၚမွာ ည(12)နာရီခြဲမွ ျပန္လာတဲ့ ဆုိင္ကယ္စီးၿပီး ေတာင္ႀကီးတက္လာသူကို မိ္န္းမတစ္ေယာက္ေယာက္က ေျခာက္လုိက္တာပဲ ၊ မေၾကာက္တတ္တဲ့ကေလးက အေျခာက္ခံ၇ေတာ့ ငိုသံေတြထြက္ၿ႔ပီး ၊ မ်က္စိမွားတာပါ၊ အလကားစတာပါလို႔ ေျပာေပမယ့္ ပရိတ္တရားေတာ့ ရြတ္ဖတ္ေပးလုိက္ရတယ္ေလ။
ကဲ ခင့္ပရိတ္သတ္မိတ္ေဆြေတြေရာ သရဲဆုိတာယံုၾကလား၊ ေျခာက္ခံဖူးလား၊ သိခ်င္ပါတယ္၊ မရွိဘူးလို႔ေတာ့ မေျပာေၾကးေနာ္၊
ခင္က ေသရာပါ ေၾကာက္စိတ္ျဖစ္သြားေအာင္ တကယ္မယံုသူကို မွ လက္ေတြ႕ျပခံခဲ့ရလုိ႔ ၊ ခုထိ အရမ္းေၾကာက္ပါတယ္ရွင္။(ယြန္းဆု၀ႆန္)
No comments:
Post a Comment